تورات

امیدوارم همه خوب سرحال باشید امروز میخوام یه بیوگرافی از کتاب تورات بزارم که میتونید با خوندن 
این مطلب اطلاعاتی مفید اما مختصر به دست بیارید پس از دست ندید حتما بخونید اگه خوشتون اومد
 نظرم یادتون نره 

تَورات /تؤرات/ (به عبری: תּוֹרָה)؛ نامی است عبری که به پراهمیت‌ترین نوشتار یهود داده شده و به باور آنان به‌وسیله یهوه (خداوند) به موسی وحی شده‌است. تورات اولین بخش از کتاب «تنخ» بوده و مشتمل بر پنج کتاب می‌باشد. به همین خاطر، گاه «اسفار پنج‌گانه» و «کتب پنجگانه موسی» نیز خوانده می‌شود.

این پنج کتاب، به این نام‌ها معروفند:

• برشیت בראשית (پیدایش)
• شموت שמות (خروج)
• وییقرا ויקרא (لاویان)
• بمدیبار במדבר (اعداد)
• دواریم דברים (تثنیه)

• یهودیان و همچنین مسیحیان و سامری‌ها در طول دورانها، بسیار به تورات حرمت نهاده‌اند. «کتاب مقدس» مسیحیان، کتاب یهود را با اختلافاتی چند با نام «عهد عتیق»، در خود دارد.

  عناوین کتاب عبری از پنج کلمه اول متون مربوطه اخذ شده‌است با این وجود عنوان عبری اعداد از پنجمین کلمه متن مربوطه گرفته شده‌است. تورات به سه دوران تغییر رابطه بین خداوند و مردم اشاره دارد:

  یازده فصل اول کتاب پیدایش به «پیدایش» و نظم جهان و تاریخچه ارتباط اولیه بین خداوند و مردم اشاره دارد.

  سی و نه فصل بعدی کتاب به عهد خداوند با اجداد عبری، ابراهیم، اسحاق، یعقوب (که به او اسرائیل هم می‌گویند) و فرزندان یعقوب - بنی‌اسرائیل - مخصوصا یوسف اشاره دارد. در این فصل‌ها به فرمان خداوند به ابراهیم مبنی بر ترک خانواده و زادگاهش شهر اور و مراجعت وی به سرزمین کنعان و همچنین نحوه مهاجرت بنی‌اسرائیل به مصر اشاره شده‌است.

  چهار کتاب دیگر تورات به داستان موسی اشاره دارند که صدها سال پس از ابراهیم زندگی می‌کرد. داستان وی در کنار داستان آزادی قوم بنی‌اسرائیل از بردگی در مصر و عهد مجدد آنان با خداوند در کوه سینا و همچنین سرگردانی آنها در صحرا تا زمان ورود نسلی جدید به سرزمین کنعان اشاره دارد. تورات با مرگ موسی پایان می‌یابد.

  تورات شامل ۶۱۳ فرمان از جانب خداوند است که این فرمان‌ها به «میتس وات» معروف‌اند و از زمان بردگی در سرزمین مصر تا زمان آزادی در سرزمین کنعان به صورت وحی بر پیامبران نازل شده‌اند. این فرامین پایه قانون مذهبی یهودیان (هلاخاء) را تشکیل می‌دهد. تورات از ۵۴ بخش تشکیل شده که به ترتیب در آیین عبادت یهودیان قرائت می‌شود و از ابتدای کتاب پیدایش تا انتهای کتاب تثنیه را در بر می‌گیرد. این قرائت در پایان بخش سکوت مجدداً آغاز می‌گردد که این بخش را «تورات سیمکات» می‌نامند.

  دو کتاب تورات

  در دوران یهودیان یونانی یهودیان بر اساس تورات تقسیم‌بندی می‌شدند برخی، برای مثال: صدوقی‌ها اعتقاد دارند که هوماش، کل تورات را در بر می‌گیرد.و همه آن‌چه را که خداوند در صحرای سینا بر موسی وحی کرده دراین کتاب آمده‌است.

  برخی دیگر مانند فاریمی‌ها اعتقاد دارند که بخشی از آن‌چه بر موسی وحی شده و به صورت نوشته در آمده دراین کتاب آمده‌است. (یعنی قانون نوشته شده یا تورات نوشته شده) اما بقیه وحی به صورت شفاهی میان مردم رد و بدل شده‌است (که شامل تورات شفاهی یا قانون شفاهی می‌شود). مکتب یهودیت ارتودوکس ومازورتی و مکتب یهودی‌های محافظه‌کار براین باورند که تلمود شامل بخشی از تورات شفاهی است همچنین مکتب تورات اصلاح‌طلبنیز بروجود بخش‌هایی از تورات شفاهی در تلمود تاکید دارد اما درعین حال این مطالب را وحی خداوند و نه مفاهیمی دیکته‌شده می‌دانند.

  منابع چهارگانه

  طبق «فرضیه مستند» منشأ تورات مکتوب افرادی هستند که در زمان پادشاهان گذشته یا پس از آن زندگی می‌کردند و با عناوین J (یهوه)، E (الوهیم)، D (اهل تثنیه) و P (کاهن‌ها) مشخص می‌شوند. برخی از این‌ها ممکن است به مطالب شفاهی (وگاهی تقلیدهایی) از اسطوره‌شناسی خاور نزدیک دوران باستان برگردند. «ژولیوس ول هاسن» که در اواخر قرن نوزدهم زندگی می‌کرد به این فرضیه شکلی جدید داد و ادعا کرد که این منابع با همدیگر در زمان «عزیر» و شاید توسط خود وی ویرایش و اصلاح شده‌اند. از آن زمان به بعد نظریه «ول هاسن» توسط منتقدانی مانند «یسکل کافمن» مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌است. مخالفت کلی با JEDP این گونه ارائه شده است؛ هیچ مدرکی دال برحضور یک ویرایش‌گر در آن زمان وجود ندارد مضاف برآنکه تقسیم‌بندی متن بر اساس JEDP کاملا تصادفی و با توجه به حدسیات متفکران خاص صورت گرفته‌است. متفکرانی که نظریه مستند را پذیرفته‌اند در مورد نزول این منابع به صورت وحی و همچنین تبعیت آنها از ۶۱۳ فرمان و قوانین ارائه شده در تورات شفاهی اختلاف نظر دارند با این وجود همه آیین‌های مکتب یهود، تورات‌های مکتوب و شفاهی را پایه اصلی دین یهود می‌دانند حتی اگر این متون و سخنان مقدس نباشند.

  ترجمه و ویرایش

  
  

  تنخ در اصل به زبان عبری مقدس نوشته شده بود و بخشی از آن ( به خصوص در کتاب دانیال) نیز به زبان آرامی بود.

  در قرن دوم یا سوم قبل از میلاد تورات به زبان «یونانی کوئیس» ترجمه شد و در طی قرن‌ها بقیه کتاب نیز ترجمه شدند. این ترجمه را سپتانت یا سبعینه می‌نامند و توسط یهودیان یونانی‌زبان و سپس مسیحیان بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. درنهایت تعدادی متن بسیار مشابه تهیه شد که به هر یک از آنها متن‌های مازورتی (TM) می‌گویند.

  مازورت‌ها «حروف صدادار» (با نام «نیکود») را به متن اضافه کردند تا متن اصلی از یکنواختی خارج شود.

  برخی از این ملحقات در زبان یونانی به متن اصلی اضافه شده و بقیه هم ترجمه‌های عبری کتاب‌ها و متونی هستند که در متون مازورتی وجود نداشته‌اند. کشفیات جدید نشان می‌دهد که بیشتر مطالعات سپتاجینت منشا عبری دارند درحالیکه دست نوشته کاملی از متون عبری وجود ندارد که سپتاجینت برپایه آن شکل گرفته‌است اما بسیاری از متفکران معتقدند که متون عبری یک «جهش» متن از متن اصلی متون مازورتی را به تصویر می‌کشند.

  همچنین یهودیان ترجمه‌های آزادی را به زبان آرامی تهیه کردند که آنها را ترجم می‌نامیدند. سپتاجینت (ترجمه یونانی که توسط الکساندر در مصر و در دوران حکومت تولمائیک‌ها انجام شد ) در مقابل متن مازورتی مورد توجه کمتری قرار گرفت تامتن مازورتی بتوان به عنوان متن اصلی عهد عتیق برای ترجمه به زبان‌های غربی عرض‌اندام کند واین روند از زمان ترجمه کتاب Vulgate توسط Saint Jerome تاکنون ادامه یافت. در مسیحیت شرقی هنوز ترجمه‌هایی وجود دارند که متن اصلی آن سپتاجینت بوده‌است دربرخی از ترجمه‌های غربی مدرن از سپتاجینت برای تشریح بخش‌هایی از متن مازورتی که به نظر می‌رسید در هنگام نوشتن با غرض ورزی نویسندگان روبرو شده و تحریف شده استفاده می‌شود همچنین گاهی دراین ترجمه‌ها از متن پیمایش دریای ساکن نیز استفاده شده‌است.

  تعدادی از کتب تثنیه مقدس که بخشی از سپتاجینت یونانی هستند اما درکتاب مقدس عبری وجود ندارند را آپوکریفامی‌نامند. اغلب پروستان‌های مدرن آپوکریفا رابه عنوان کتب مقدس در نظر نمی‌گیرند اگر چه حدود سال ۱۸۲۰ کتب مقدس پروتستان این مطالب را درخود جای داده بودند. با این وجود اغلب مسیحیان ( شامل اعضا کلیسای کاتولیک روم، کلیسای ارتدوکس شرق و کلیساهای ارتدوکس خاور ) آپوکریفا را بخشی از عهد عتیق می‌دانند. کلیسای کاتولیک روم هفت کتاب از این دسته شامل (کتاب توبیت، کتاب جودیت، مکابیان ۱، مکابیان ۲، خرد سلیمان، کتاب واعظ وکتاب باروخ و همچنین بخش‌هایی ازکتاب استر وکتاب دانیال را جزء عهد عتیق می‌داند. کلیساهای ارتدوکس تعدادی کتاب دیگر مانند مکابیان ۳، زبور ۱۵۱-155، اسدراس ۱، اودس، زبور سلیمان و گاهی مکابیان ۴ را در این عهد قرار می‌دهند.

  
  

  منبع : ویکی پدیا