طلسم
برگی از یک نسخه خطی در خصوص علم طلسمات مربوط به قرن سیزدهم، نوشته شده در تبریز
طِلِسم :
طِلِسم نوشته‌ای از کلمات و اشکال و ارقام و جداول است. زمان ماندگاری طلسم بسته به تعیین عامل و ارجاعات او به مبادی انرژی‌های غریبه است. تفاوت مهم میان دعا و طلسم، نحوه فعال سازی آنها است [۱]. که دعا را به زبان مرسوم و کامل می‌نویسند، ولی در طلسم کلماتی از دعا را با حروف مرموز می‌نویسند. به همین دلیل فهم نوشته‌های روی آن برای همه ممکن نیست.[۲]
نام:
واژه طلسم از یونانی (τέλεσμα) به عربی (طِلَسم و جمعش طلاسم) و بعضی را اعتقاد بر آن است که کلمه طلسم مقلوب مسلط است و اصل آن عربی است و به در اموری که تسلط یافتن مدّ نظر باشد کاربرد دارد و به همین صورت به فارسی و سپس به زبان‌های اروپایی مانند انگلیسی (talisman) راه یافته‌است.
تعریف:
وقتی موضوع علم، تاثیر روح در روح باشد، سحر و وقتی تاثیر روح در جسم مدّ نظر باشد طلسم و وقتی تاثیر جسم در جسم مورد بحث باشد کیمیاء خوانده می‌شود.
تاثیر:
تاثیر طلسم در نتیجه کانونی یا متفرق کردن انرژی‌های موجود در مسیر واقعه‌ای است که دارندگان این علوم انجام می‌دهند.
ابزار:
معمولاً طلسم را بر ابزاری که هماهنگی و همخوانی با موضوع دارند، ایجاد می‌کنند. در طلسم سیاه که برای از بین بردن شخص از آن استفاده می‌کنند، معمولاً مجسمه مومی شخص مورد نظر را درست کرده و بعد از آماده کردن فضای مناسب این عمل، سوزاندن بخورات، و خواندن ذکرهای مناسبه که روح عامل را در تجمیع انرژی‌ها و هیجانات لازمه یاری نماید، عامل با شمشیری که مخصوص این کار تهیه کرده سر مجسمه مومی را در لحظه قطعی از بدن جدا می‌نماید. ملاحظه می‌شود که در قتل عادی و مادّی هم از شمشیر و بریدن سر استفاده می‌شود.
انواع:
مشهورترین طلسمات ایرانی عبارتند از: نظرقربانی، ببین و بترک، زبان ماهی، مازو، طلسم وان یکاد، هفت مهره، دندان ببر، تربت‌دان، سم آهو، ناخن گرگ، گوز غلاغ، قاپگرگ و دعای ام الصبیان.[۳]
یادداشت‌ها:
- ↑ اسرار قاسمی، ملا حسین کاشفی، مقدمه
- ↑ تناولی، ص ۶۱
- ↑ از خشت تا خشت و گوش روباه. محمود کتیرایی. موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی. ۱۳۴۵ تهران
منابع:
- پرویز تناولی، طلسم: گرافیک سنتی ایران، نشر بن‌گاه، ۱۳۸۵، ISBN ۹۶۴-۹۶۳۸۳-۴-۲
- محمد معین، فرهنگ معین
- ملا حسین کاشفی، اسرار قاسمی
ساناز